Sport volgens Daniël Rovers een heidens godsdienst.
Volgens schrijver Daniël Rovers is sport een heidens godsdienst. In zijn boek ‘Sport als religie’ betoogt hij dat sport in de moderne samenleving een soort van religieus karakter heeft gekregen. Mensen gaan massaal naar stadions om hun favoriete teams aan te moedigen en voelen een diepe verbondenheid met hun sportclub. Net als bij religie, kunnen sportfans helemaal opgaan in hun passie voor sport en worden ze soms zelfs gedreven door fanatieke overtuigingen.
Rovers stelt dat sport steeds meer een belangrijke rol speelt in onze samenleving en dat het soms zelfs de plaats inneemt van traditionele religies. Mensen vinden troost, plezier en verbondenheid in sport en het kan zelfs een soort van gemeenschapsgevoel creëren. Net zoals gelovigen samen komen in kerken, komen sportliefhebbers samen in stadions om gezamenlijk te juichen en te supporteren voor hun team.
Het puzzelwoord dat past bij deze omschrijving is “cultus”, wat duidt op een religieuze verering of aanbidding. Volgens Rovers wordt sport soms op een vergelijkbare manier aanbeden door fans, die hun passie voor sport zien als een belangrijk onderdeel van hun identiteit. Of sport daadwerkelijk een heidense godsdienst is, blijft natuurlijk een discussiepunt. Maar het is interessant om te zien hoe sport voor sommige mensen een diepe betekenis kan hebben en een belangrijke rol speelt in hun leven.